Postępu

Budynek zlokalizowany jest na Służewcu. Kolorystyką, oszczędnością formy i wykończeniem odwołuje się do przemysłowej historii tej części Warszawy. Bryła ukształtowana została na planie zbliżonym do kwadratu i posiada zmienną wysokość, malejącą kaskadowo w kierunku ulicy Postępu. W środku założenia zlokalizowany został dziedziniec, połączony z przestrzenią publiczną przejściem w prześwicie budynku. Rozwiązanie umożliwiło zachowanie strefowania przestrzeni ogólnodostępnej i prywatnej. W parterze zlokalizowane zostały lokale usługowe oraz lobby spajające komunikację wewnętrzną i stanowiące główne wejście do budynku. Elewacje tworzy regularny rytm balkonów i okien nadający fasadom rysunek kraty, dodatkowo ożywionej światłocieniem w części z balkonami. Budynek podlega certyfikacji BREEAM, zastosowano w nim rozwiązania umożliwiające oszczędność energii, pozyskiwanie jej z umieszczonych na dachu paneli fotowoltaicznych, wykorzystanie wody opadowej do podlewania zieleni. Znacząca część dachów pokryta została zielenią wspomagającą retencję wody i ograniczającą nagrzewanie budynku w sezonie letnim, w celu ograniczenia zjawiska miejskiej wyspy ciepła. Wprowadzono udogodnienia dla rowerzystów, miejsca postojowe dla rowerów. W garażu przewidziano miejsca ładowania pojazdów elektrycznych.

Białostocka

Budynek stanowi uzupełnienie północnej pierzei ulicy Białostockiej. Kompozycja zabudowy jest ukształtowana na planie litery C, z wydzielonym dziedzińcem i ogródkami lokatorskimi. Dziedziniec został powiązany widokowo i komunikacyjnie z otaczającym terenem poprzez prześwity w przyziemiu. W bryle budynku wydzielone zostały dwie części, stylistyką i materiałami wykończeniowymi nawiązujące do sąsiadującego kompleksu Centrum Praskiego Koneser oraz od strony północnej podtrzymujące jasną kolorystykę pierzei północnej. Elewację ożywiają otwory okienne oraz balkony w układzie szachownicowym. Naroża bryły oraz jej zwieńczenie zostały rozrzeźbione podcięciami, w których zlokalizowano tarasy przynależne do apartamentów mieszkalnych. Na parterze, od strony ul. Białostockiej zaplanowano lokale usługowe ogólnodostępne. Budynek podlega certyfikacji BREEAM. W celu ograniczenia zużycia energii na dachu przewidziano panele fotowoltaiczne. Wprowadzone zostały udogodnienia dla rowerzystów i właścicieli pojazdów elektrycznych.

Grochowska 230

Projekt zakłada nadbudowę i przebudowę istniejącego budynku przychodni oraz dobudowanie do niego nowej części stanowiącej budynek mieszkalny.

Główne wejście do części mieszkaniowej budynku, od strony ulicy Grochowskiej znajduje się na symbolicznym styku tkanki historycznej (budynku przychodni) i dobudowanej do niej kubatury. Z tej samej strony, z oczywistych względów, znajdują się również witryny nowoprojektowanych lokali usługowych wraz z wejściami do nich. Witryny te, poprzez swoją wysokość starają się nawiązywać do portali drzwiowych istniejącej przychodni.

Kształtowanie bryły budynku odbyło się w nawiązaniu do dwóch podstawowych kontekstów miejsca – kontekstu miasta – strefy śródmiejskiej na jednym z jej głównych węzłów komunikacyjnych i przesiadkowych oraz kontekstu zabudowy istniejącej – przychodni wpisującej się w historię tej dzielnicy.

Konteksty te z pozoru sprzeczne, nakreśliły główne kierunki myślenia o architekturze obiektu.

Z jednej strony musi być to budynek wpisujący się gabarytami i skalą w istniejącą pierzeję ulicy, wypełniający ubytek w jej tkance i definiujący szeroko rozumianą architekturę śródmieścia dużego miasta. Z drugiej strony, ustawiony w bezpośrednim sąsiedztwie i styku niskiego, dwukondygnacyjnego budynku istniejącej przychodni nie może on dominować ani przytłaczać jej swoim charakterem i formą.

W celu właściwego wyeksponowania istniejącego budynku a jednocześnie utrzymania charakteru nowoczesnej kamienicy miejskiej, zastosowano kilka zabiegów architektonicznych.

Po pierwsze odtworzono elewację frontową istniejącej przychodni w oparciu o źródła historyczne i materiał zdjęciowy. Przywrócono pierwotny układ balkonów, oryginalny kształt gzymsów, opasek okiennych trzech środkowych osi okiennych, oraz szczytu ponad gzymsem.

Po drugie wycofano projektowaną nadbudowę względem historycznej elewacji, tak aby stanowiła ona tło dla tkanki historycznej.  Na taki zabieg pozwala MPZP nakazując zachowanie 60% powierzchni elewacji na obowiązującej linii zabudowy i tym samym dopuszczając 40% jej wycofania. Nad istniejącym budynkiem zlokalizowano taras dla lokatorów części mieszkaniowej.

Po trzecie zminimalizowano środki wyrazu architektonicznego. Nowoprojektowany obiekt jest możliwie ascetyczny i powściągliwy w formie i detalu przez co wyodrębnia on i podkreśla detale odtworzone w istniejącej przychodni. Elewacja frontowa gra jedynie eleganckim rytmem proporcji okien, logii, ścian i balkonów. Konsekwencja w ułożeniu siatki otworów a także przeplecenie ich delikatnie cofniętymi loggiami kawalerek pozwala na grę światłocienia na elewacji południowej, przez co staje się ona bardziej tektoniczna w swym wyrazie. W tej samej proporcji co okna i loggie zastosowano, w części wycofanej względem przychodni, wysunięte do jej lica balkony. Dzięki temu zabiegowi, wycofany od pierzei budynek łapie z resztą bryły optyczną łączność i zachowuje ciągłość fasady.

ESSENTIEL – Talarowa

Inspiracja były proste modernistyczne układy o rozrzeźbionych formach realizowane przy użyciu prostych środków wyrazu i oszczędnym gospodarowaniu materiałami wykończeniowymi. Celem projektu było stworzenie jakościowego miejsca do mieszkania dla młodych małżeństw i rodzin z dziećmi przy zachowaniu rozsądnej ceny zakupu. Budynki zostały zaprojektowane tak, żeby tworzyć kameralny klimat osiedla. Każde mieszkania posiada ogródek, balkon lub taras. Doskonała lokalizacja, wśród zielonej części Tarchomina podkreśla uspokojony, wypoczynkowy charakter założenia.

Na inwestycje składają się dwa budynki. Kameralny budynek frontowy oferuje swoim mieszkańcom doskonałe widoki na zachowany starodrzew tym pobliski 300 letni dąb – pomnik przyrody. Większy budynek mieszkalny ma układ linearny, wymuszonym przez układ działki. W celu wytworzenia urbanistycznych micro wnętrz, bryła budynku formowana jest z wystających z głównego korpusu kwadratowych w planie wież, mieszczących ciekawe mieszkania otwierające się widokowo na pobliskie drzewa. Funkcja mieszkalna uzupełniona jest przez dwa lokale usługowe w budynku frontowym.

Sklep piekarni Lubaszka

Pawilon Sklepowy Piekarni Lubaszka zaprojektowano jako niski, otwarty na otaczającą zieleń licznymi przeszkleniami budynek. Dwukondygnacyjna część usługowa stanowiąca główną funkcję pawilonu znajduje ma możliwość otwarcia latem bezpośrednio na otaczający ogródek kawiarniany o charakterze rekreacyjnym. Część zapleczowa, mieszcząca w sobie funkcje obsługujące obiekt stanowi niższą, jednokondygnacyjną, możliwie zamkniętą bryłę.
Głównymi materiałami widocznym na elewacji sklepu są: okładzina w postaci paneli włóknocementowych, szkło witryn ekspozycyjnych oraz fasad półstrukturalnych skierowanych na część zieloną oraz akcent wertykalny pawilonu w postaci aluminiowych żyletek, stanowiących rodzaj przesłony przeszkleń na kondygnacji +1.
Przedłużeniem ortogonalnej kostki pawilonu stanowi, od strony ulicy Szlacheckiej, jest rozłożysta pergola z profili stalowych. Elementy podobne do konstrukcji pergoli użyte zostały również we wnętrzu budynku, co razem z główną, drewnianą, konstrukcją sali sprzedaży nadaje mu industrialny charakter.

Podskarbińska

Projektowane osiedle zlokalizowano w północnej części Podskarbińskiej w obszarze Kamionka na Pradze Południe w Warszawie. Projektowane osiedle znajduje się w rejonie postindustrialnym, który przeobraża się w tereny mieszkaniowe i usługowe. W okolicy znajduje się lub jest budowanych wiele nowych inwestycji mieszkaniowych. Od północy działka sąsiaduje z nasypem linii kolejowej. Dla przedmiotowego osiedla opracowywany jest MPZP który przewiduje w okolicy place zielone i ciągi spacerowe integrujące poszczególne osiedla.
Usytuowanie obiektów jak i ich forma zostały wybrane ze względu planowaną funkcje oraz kontekst urbanistyczny. Racjonalnie ukształtowane bryły zakładają równowagę między planowaną intensywnością zabudowy, wymaganym doświetleniem mieszkań oraz formą architektoniczną obiektu. Bryły wydzielają na osiedlu przestrzenie publiczne – ciągi piesze i duże tereny zielone oraz przestrzenie prywatne dziedzińców wewnętrznych. W celu urozmaicenia zabudowy, ilość zaprojektowanych kondygnacji waha się od 4 do 7 kondygnacji. Miejscami, bryły są dodatkowo powycinane, mają tarasy dachowe i duże loggie.

Układ budynków, ze względu na ekonomikę osiedla, został dostosowany do układu stron świata. Ze względu na wymaganie zaprojektowania dużej ilości względnie małych mieszkań, zdecydowana większość budynków jest typu korytarzowego z mieszkaniami doświetlonymi z jednej strony.

Ze względu na założone ramy budżetowe, głównym materiałem użytym na elewacjach jest tynk silikonowy, gruboziarnisty, barwiony w masie. Przestrzenie wokoło okien i w obrębie tarasów oraz podcieni wykończono w tynku dekoracyjnym. Elewacją tynkowanym towarzyszą okna w kolorze białym oraz białe balustrady z płaskowników stalowych.

Elewacje etapu E1 oraz fragmentów elewacji przy placach głównych zaprojektowano jako szlachetniejsze, wykończone okładzinami betonowymi. Na tych elewacjach zastosowano loggie z dużymi szkleniami w kolorze grafitowym oraz pełnoszklane balustrady.
Na terenie osiedla zaprojektowano zróżnicowane przestrzenie wspólne przeznaczone dla szerokiej grupy użytkowników:

  • Od ulicy Podskarbińskiej poprowadzono ogólnodostępny ciąg spacerowy, który prowadzi przez główne przestrzenie wspólne osiedla – plac centralny oraz plac przy przedszkolu,
  • W obszarze placu centralnego zaprojektowano miejsce dla kawiarni i lokalnego ryneczku w duchu filozofii Slow Life,
  • W pobliżu usługi edukacyjnej – przedszkola, w etapie 7, zaprojektowano duży, bogato wyposażony plac zabaw,
  • Przy placu centralnym zaprojektowano usługę gastronomi

Rozbudowa piekarni Lubaszka

Przedmiotem opracowania był projekt wielobranżowy rozbudowy piekarni firmy Piekarnie Lubaszka sp. z o.o.. Budynek projektowany jest na działkach 42/4, 37/6, 37/5, 34/5, 25, część 28 ,obręb 4-07-05 położonych przy ul. Szlacheckiej 45 w Warszawie.

Projekt koncepcyjny zakłada rozbudowę i częściową przebudowę istniejącej piekarni. Główna cześć projektu dotyczy rozbudowy budynku w kierunku południowym i służy powiększeniu mocy produkcyjnych zakładu oraz powiększeniu obszaru ekspedycji i gospodarki koszami. Dalsze, mniejsze części związane są z powiększeniem samej piekarni, obszarów magazynowych oraz samego budynku biurowego wraz z zapleczem sanitarnym. W ramach inwestycji, od strony ul. Szlacheckiej zaprojektowano również ekrany akustyczne wraz z bramami.

Forma architektoniczna projektowanej rozbudowy jest mocno zdefiniowana przez program funkcjonalny zakładu. Z funkcją powiązane są wysokości brył, wysięgi zadaszeń i otwarcia na rampy ekspedycyjne.

W odpowiedzi na zadaną funkcję, w części produkcyjnej zaprojektowano horyzontalną bryłę, która jest przełamana wyniesieniem części budynku związanej z magazynowaniem koszy. W celu dodatkowego podkreślenia tego zabiegu, w narożniku magazynu koszy zaprojektowano fasadę szklaną dającą wgląd w system magazynowania. Kolorystycznie, nowoprojektowana bryła nawiązuje do istniejącego zakładu i operuje w różnych odcieni szarości i grafitu.

W części administracyjno-socjalnej zaprojektowano nie tylko opakowanie zadanej funkcji, ale również wkomponowano istniejącą fasadę budynku biurowego w nową elewację, ujednolicając tym samym wygląd budynku i nadając mu nowocześniejszy kształt i formę.

Elewacja budynku biurowego gra na zasadzie monolitu z wyrzeźbionymi podłużnymi pasami okien i fasad. Pasma te są dodatkowo wzmocnione pionowymi żyletkami, które pod różnymi kątami otwierają, lub zamykają otwory okienne. Architektura budynku biurowego współgra z architekturą sklepu firmowego, który jest projektowany na działce obok.

Kampus SWPS – Chodakowska

Rejon warszawskiego Kamionka to z punktu widzenia architektury: czerwona, klasycznie wypalana cegła, przejścia bramowe, “zielone” podwórza, wszechobecna czarna stal. Post industrialny krajobraz miesza się tu z kamieniczną zabudowa mieszkaniową formowaną w klasyczne kwartały. Cegła, stal i szkło obecne są zarówno w przedwojennej architekturze: małych i średnich fabryk, manufaktur, kamienic czynszowych jak i współczesnych budynkach mieszkalnych. Materiały te stały się inspiracja dla projektu Chodakowska. Materiały stanowiły główne pole działania w wykrojonej wymogami WZ substancji budynków.

Ideą projektu jest wypełnienie przestrzeni miejskich wartościową tkanką, odtworzenie zabudowy pierzejowej silnie wpisanej w kontekst urbanistyczny, wykorzystanie lokalnie występujących jakościowych materiałów budowlanych, oddanie charakteru miejsca.
Celem projektu jest stworzenie wygodnej nowoczesnej architektury mieszkaniowej, zarówno dla uczniów jak i nauczycieli kampusu SWPS, stworzenie miejsca otwartego na lokalną społeczność i jej służącemu, podniesienie jakości przestrzeni ogólnodostępnych, szeroko pojęta rewitalizacja tego istotnego dla dzielnicy miejsca, rozbudowa kampusu wytworzenie naturalnego “środka ciężkości” punktu istotnego na mapie Warszawy.

Doskonała lokalizacja, kameralna zabudowa, jakościowe materiały inspirowane tymi występującymi lokalnie, sprowadzenie parkowania do podziemia, spowolnienie ruchu samochodowego, wykorzystanie zieleni w szerokim spektrum: w ulicy, na dziedzińcach, na dachach budynków oraz odpowiednie operowanie podziałem funkcjonalnym budynków.

Budynek wielorodzinny definiują małe jednostki mieszkalne, odpowiednie dla doktorantów, młodych par, rodzin studenckich i profesorów w rozkwicie kariery szukających niewielkiego lokum tuż przy uczelni jako dodatkowego miejsca zamieszkania. Część tkanki przeznaczona została na mieszkania większe. Te na zamknięciach traktów maja za zadanie intensyfikację sprawności budynku, a te na górnych kondygnacjach wykorzystują potencjał “mieszkania na dachu miasta” do tego z własnym “zielonym” tarasem.

Budynek domu studenckiego to w przeważającej większości powtarzalne modułowe jednostki – odpowiednie dla zamożniejszych studentów szukających samodzielnego lokum. Na wyższych kondygnacja zlokalizowano większe apartamenty odpowiednie dla doktorantów i ich młodych rodzin. Komunikacja wewnętrza została zlokalizowana od strony wewnętrznego dziedzińca, który może, dzięki temu, pełnić też funkcję miejsca spotkań i rozrywki dla studentów bez powodowania nadmiernej uciążliwości dla innych lokatorów. Rozrzeźbiona przez ograniczenia z WZ bryła dobrze współgra ze spokojnym rytmicznym rysunkiem otworów okiennych na elewacjach. Wejście jest silnie zaznaczone szerokim otwarciem na dostępne z podcienia lobby. Powyżej pełna ceglana ściana w silnym pionowym układzie akcentuje narożnik wychodzący na plac – przyszłe serce kampusu.
Oba budynki posiadają dziedzińce wewnętrzne, wypełnione zielenią, pełniące funkcje rekreacyjne dla mieszkańców szukających chwili relaksu.
W obydwu budynkach rysunki elewacji odpowiadają funkcjonalnym podziałom wnętrza.

Projekt rozbudowy Kampusu

Koncepcyjne zadanie projektowe związane z rozbudową jednego z warszawskich kampusów.

Celem projektu było zaprojektowanie HUBu edukacyjno-mieszkalnego. Zarząd uczelni wskazał architektom bieżącą potrzebę zapewnienia dodatkowych przestrzeni dydaktycznych, przestrzeni co-edukacyjnych i co-workingowych połączonych z częścią mieszkalną dla ludzi przyjeżdżających na kontrakty naukowe lub profesorskie.

Zdefiniowanie na nowo urbanistycznych wnętrz miejskich. Otwarcie wnętrz kampusu na otaczające go ulice i place. Określenie nowych połączeń funkcjonalnych i widokowych. Połączenie dwóch współistniejących funkcji dydaktyki i mieszkalnictwa i opakowanie ich w jeden nowoczesny budynek, z zachowaniem kolorytu miejsca. Uzupełnienie zabudowy pierzejowej bez stawiania zapór funkcjonalnych – swobodny przepływ ruchu pieszego przez budynek i jego patio. Wykorzystanie idei otwartości na potrzeby lokalnej społeczności w projektowaniu urbanistycznym i architektonicznym.

Lokalny koloryt post industrialnej części śródmieścia. Cegła, stal i szkło obecne w otaczającej budynek przedwojennej architekturze. Beton i rytmiczne podziały na fasadach budynków fabrycznych dalszego sąsiedztwa.

Utrzymana pierzejowość bryły, atrialny układ budynku z ogólnodostępnym patio, sprowadzenie parkowania do podziemia, odpowiednie operowanie podziałem funkcjonalnym budynków, wykorzystanie materiałów występujących lokalnie.

Forma budynku odzwierciedla jego funkcjonalny dualizm. Niższa część zorganizowana wokół wewnętrznego patio skrywa w sobie funkcję edukacyjną. Znajdują się tu sale wykładowe, aule czy pokoje do nauki w mały grupach. Z racji tego że budynek miałby na nowo definiować funkcjonalny „środek ciężkości” kampusu, uzupełnienie funkcji dydaktycznych są lokale gastronomiczne w parterze oraz kawiarnia w formie ogrodu zimowego na dachu. W części wyższej znajdują się małe mieszkania na wynajem, wszystkie zwrócone otwarciami widokowymi w stronę centrum miasta.

Grochowska 224

Projekt koncepcyjny zakłada nadbudowę i przebudowę istniejącego budynku oraz dobudowanie do niego nowej zabudowy. Wizualnie, projektowaną zabudowę podzielono na dwie części. Pierwszą część stanowi istniejący budynek wraz z nadbudową, drugą – nowoprojektowany budynek połączony wizualnie z projektowaną obok inwestycją Grochowska 230.

W celu właściwego wyeksponowania istniejącego budynku, zastosowano następujące zabiegi architektoniczne:

  • Zachowanie i uzupełnienie elewacji frontowej istniejącego budynku w oparciu o źródła historyczne, materiał zdjęciowy oraz zleconą przez Projektanta szczegółową inwentraryzacje w postaci skanu 3D obiektu przedstawionego w postaci chmury punktów.
    Projekt zakłada zachowanie układu istniejących otworów okiennych i drzwiowych oraz wszystkich detali, w tym pilastrów i gzymsu na elewacjach od ulicy Grochowskiej i Wiatracznej.
  • Wycofanie projektowanej nadbudowy względem historycznej elewacji, tak aby stanowiła ona tło dla tkanki historycznej. Na taki zabieg pozwala MPZP nakazując zachowanie 60% powierzchni elewacji na obowiązującej linii zabudowy i tym samym dopuszczając 40% jej wycofania.
    Odległość wycofania bryły części projektowanej nie jest jednak przypadkowa. Jej narożnik jest umiejscowiony tak, aby w perspektywie pokrywał się z liniami ścięcia fasady piekarni podkreślając w ten sposób połączenie obu brył, ale zachowując odrębność tkanki nowej i starej nie tylko w użytym materiale, ale i w formie. Rozważano ścięcie narożnika nowej formy, aby pozornie upodobnić obie bryły, ale po dogłębnej analizie zrezygnowano z tego pomysłu. Wprowadzenie konsekwentnego dla całej nadbudowanej części prostopadłościennego kształtu, pozawala zachować homogeniczność projektowanego obiektu oraz tym samym wizualnie wyeksponować fasadę dolną istniejącego, zabytkowego, budynku i podejść do niej z należytym szacunkiem, nie naśladując jej struktury. Zabieg ten podkreśla dodatkowo jej oryginalność i autentyczność.
  • Zminimalizowanie środków wyrazu architektonicznego w części nowoprojektowanej. Możliwie minimalistyczna i ascetyczna w formie i detalu zabudowa, wyodrębni i podkreśli poprzez kontrast detale na istniejącej elewacji. Surowość nowoprojektowanej bryły kontrastuje z ornamentyką i kunsztem detalu budynku ceglanej piekarni.
  • Zastosowanie ciepłego, choć przybrudzonego koloru elewacji nowoprojektowanej bryły w części nad budynkiem piekarni, pozwoli na związanie jej optycznie z kolorem istniejącej cegły, Budynek mieszkalny odcina się formą, ale zbliża kolorem do istniejącej bryły przez co nie dominuje jej swoim gabarytem, ale stanowi swoistą kontynuację.
    Część dobudowana naśladuje elewacje inwestycji obok, tworząc z nią spójną całość.
  • Zachowanie zewnętrznych ścian budynku piekarni od strony ulicy Grochowskiej i Wiatracznej, wyeksponowanie fragmentu ściany zwanej przez mieszkańców „blizną” czyli z odciskiem po wstrzale pocisku artyleryjskiego z 1944 roku poprzez zachowanie jej całości. Przewiduje się użycie materiału porozbiórkowego czyli cegły oryginalnej we wnętrzach projektowanych lokali lub w częściach dziedzińca wewnętrznego. Zachowuje się również istniejącą bramę wjazdową jako główne wejście na dziedziniec.

Druga część to nowoprojektowany budynek o 6 kondygnacjach nadziemnych. Parter przewidziano na usługi, na piętrach 1-5 znajdą się lokale mieszkalne, na dachu projektuje się tarasy dla mieszkańców.

Ogólną ideą Inwestora i Projektanta było potraktowanie z należytym szacunkiem budynku dawnej Piekarni Rajcherta, oraz przywrócenie mu pierwotnej funkcji i ponowne otwarcie dla mieszkańców. Zdając sobie sprawę z pewnej archaiczności zastosowanych oryginalnie rozwiązań starano się w możliwie powściągliwy, ale efektywny sposób przywrócić go do pełni możliwości funkcjonalnych charakterystycznych dla czasów współczesnych.
Dzięki nadbudowie staje się on częścią tkanki miejskiej śródmieścia, a dzięki ulokowaniu w nim usług i wprowadzeniu nowych witryn odradza się w nim zapomniana już funkcja handlowa. Zachowanie elewacji zewnętrznych oraz wyeksponowanie ich kluczowych fragmentów, w tym blizny po odcisku artyleryjskim sprawi, że budynek nie straci swojej tożsamości, ale stanie się przywróconym do życia świadkiem historii miejsca.

Biblioteka w Klembowie

Zaprojektowana Biblioteka Publiczna w Klembowie znajduje się centralnie w południowej części działki – na terenie zielonym. Budynek składa się z trzech brył, które są połączone parterowym łącznikiem. W łączniku znajduje się wielofunkcyjny hol, który pełni funkcję recepcji oraz przestrzeni ekspozycyjnej.

Budynki posiadają spadziste dachy, a ich elewacje wykonane są z białego tynku, drewna, blachy oraz płyt włóknocementowych. Dzięki rozczłonkowaniu brył, budynek harmonijnie wpisuje się w krajobraz i ład przestrzenny otaczającej zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej. W dwóch bryłach, z odsłoniętą we wnętrzu więźbą dachową, znajdują się wypożyczalnie dla dorosłych i dzieci. Pomiędzy nimi znajduje się taras wielofunkcyjny, kierujący wzrok na okoliczną dominantę widokową – wieżę kościoła pod wezwaniem św. Klemensa oraz na przestrzeń rekreacyjną i rzekę Cienką.

Trzecia bryła, dwukondygnacyjna, mieści wielofunkcyjną salę na spotkania autorskie oraz pomieszczenia pomocnicze na parterze. Drugą kondygnację stanowi nieużytkowe poddasze, pełniące funkcję przestrzeni technicznej.

Projekt Biblioteki Publicznej w Klembowie jest nowoczesny, funkcjonalny i harmonijnie wpisuje się w otoczenie. Elewacje wykonane z różnorodnych materiałów dodają obiektowi oryginalności i charakteru, a taras wielofunkcyjny zapewnia użytkownikom piękne widoki i dodatkową przestrzeń rekreacyjną.

Baza morska

Przedmiotem opracowania jest baza serwisowa do obsługi elektrowni wiatrowej na Bałtyku. Bryła obiektu ze względów funkcjonalnych oraz dla zmniejszenia wrażenia wysokości obiektu ukształtowana została kaskadowo. Ukształtowanie terenu inspirowane jest charakterystycznymi dla okolicy nadmorskimi wydmami. Rozwiązanie pozwala zmniejszyć optycznie wysokość obiektu i ułatwia dopasowanie do skali zabudowy sąsiedniej. W bryle budynku wydzielone zostały dwie części: control room i magazynowo – biurowa. Control room ma charakterystyczny kształt, który przełamuje symetrię i rytm części magazynowo-biurowej. Obie części połączone zostały w poziomie terenu holem oraz w poziomie +1 tarasem połączonym z lobby. Przełamanie dwóch brył stanowi główne wejście do budynku oraz przejście na nabrzeże.

Obiekt został powiązany z kanałem żeglownym funkcjonalnie i widokowo. Control room ukształtowany został jako dominanta ustawiona na osi kanału żeglownego. Ta część budynku ma zamykać oś widokową ulic Abrahama i Wybrzeże oraz stanowić charakterystyczny i rozpoznawalny element w krajobrazie miasta.

Zespół budynków przy ul. 1 Sierpnia

Projektowane osiedle bazuje na dwóch blokach zabudowy: długim usytuowanym równolegle do torów minimalistycznym budynku wysokim, stanowiącym dominantę wysokościową, oraz trzech niemalże identycznych otwartych na zieleń budynkach średniowysokich.

Wysokość oraz forma dominant naśladuje budynki sąsiednie, jednak ich ustawienie w prostopadłym do sąsiedztwa kierunku pozwala na zminimalizowanie blokad widokowych w terenie zielonym.

Mimo, że opisywane budynki różnią się od siebie wizualnie i tektonicznie, oparte zostały na podobnych założeniach. Oba typy budynków charakteryzują się dużą ilością przeszkleń i ekspozycji na otoczenie przy zachowaniu odpowiedniego zacieniania dzięki wysuniętym loggiom i balkonom. Pozostają one również bardzo zbliżone typologicznie.

Tektonika brył budynku – wysunięcia gzymsów od strony południowej, głębokie loggie i markizy umożliwiają eliminację przegrzewania się mieszkań i nadmiernej ekspozycji na słońce przy optymalnym ich oświetleniu.

Koncentracja budynków w formie wysokich brył pozwala na „uwolnienie” dużej powierzchni terenu działki wykorzystanej pod tereny zielone i rekreacyjne formowane w oazy zieleni i zacieniania, ogrody deszczowe retencjonujące wodę oraz obszary atrakcyjne dla mieszkańców. Istotną decyzją z puntu widzenia kreowania zieleni osiedlowej było zminimalizowanie komunikacji kołowej. Pozwala to na położenie nacisku na komunikację pieszą łączącą ze sobą istniejące ciągi spacerowe, oraz komunikację rowerową.

Rozbudowa MSW Warszawa

Zadaniem projektowym była rozbudowa gmachu MSW przy ul. Rakowieckiej w Warszawie.

Układ projektowanego budynku został podporządkowany osiowości założenia z lat 50, oraz nawiązuje do układu grzebieniowego południowej strony ulicy Batorego. Nowy obiekt tworzą dwa punktowce zlokalizowane na przedłużeniu bloków D i E obecnego gmachu, spięte funkcjonalnie i komunikacyjnie na poziomie parteru. Dzięki takiemu układowi elewacja bloku F jest nadal eksponowana i widoczna od strony ulicy Batorego, dostaje jedynie nowej oprawy. Kompozycja wydziela przestrzenie dziedzińców i tworzy dynamiczne powiązania widokowe z otaczającymi terenami zielonymi.

Nowy budynek ma tonować monumentalizm istniejącego gmachu, zderzając powierzchnię pełnych ścian z lekkością przeszkleń, wprowadzając delikatne akcenty elewacyjne o kompozycji asymetrycznej oraz poprzez silne odwołania stylistyczne do tradycji przedwojennej architektury warszawskiego modernizmu.

TETRA PAK Olsztyn

Zadaniem projektowym był budynek biurowo produkcyjny mający stanowić nową siedzibę oraz fabrykę firmy Obram wchodzącej w skład koncernu TETRA PAK ogólnoświatowego lidera w produkcji opakowań żywności. Koncern ten zainwestował przeszło 25 milionów euro w zakup przedsiębiorstwa Obram, budowę nowego obiektu oraz uruchomienie najnowocześniejszej na świecie linii produkcyjnej wytwarzającej urządzenia dla branży serowarskiej.

Na lokalizację nowej siedziby wybrano działkę w pod olsztyńskim Tomaszkowie, przy nowopowstałym węźle autostradowym. Umiejscowienie obiektu na szczycie wzniesienia podkreśla jego rangę, walory architektoniczne oraz daje użytkownikom możliwość cieszenia się pięknem lokalnego krajobrazu. Z okien części biurowej rozciągają się widoki na okoliczne lasy i jezioro.

Obiekt wyróżnia się na tle innych tego typu realizacji wysoką jakością użytych materiałów, ciekawym rozwiązaniem przestrzeni wejścia. Na uwagę zasługuje też nietypowe, potraktowanie elewacji części biurowej. Na fasadach zastosowano rzadko spotykany system zewnętrznych żaluzji poziomy ujętych w pionowe ramy i obracających się w względem pionowej osi. Takie rozwiązanie nie tylko podnosi estetykę budynku, nadaje mu wyjątkowego charakteru, ale spełnia też funkcje regulatora termicznego. Latem, kiedy słońce jest wysoko, żaluzje zacieniają okna chroniąc wnętrze przed przegrzewaniem. Zimą mamy możliwość obrócenia żaluzji i dodania do bilansu energetycznego zysków z pozyskanej energii słonecznej.

Zastosowanie dużej ilości metalu na elewacji podkreśla profil działalności przedsiębiorstwa, zajmującego się głownie wysokoprocesową obróbką stali nierdzewnej.

Zgodnie z polityką firmy TETRA PAK obiekt wykonano w całości z materiałów trwałych zachowujących swoją estetykę przez lata użytkowania. Na elewacjach części biurowej zastosowano panele włókno cementowe, szkło i aluminium. Wejście podkreślone jest małym dziedzińcem prowadzącym do przestronnego i dobrze doświetlonego holu. Wyraźny i czytelny jest podział na strefy; biurową, socjalną i produkcyjną.

W trakcie procesu projektowego bardzo duży nacisk położono na utrzymanie założonego budżetu realizacyjnego. Zespołowi projektowemu udało się osiągnąć założony cel bez rezygnacji z kluczowych dla estetyki i walorów użytkowych elementów.

Budynek uzyskał bardzo dobry wynik w certyfikacji BREAM IN USE.

Eden – Włodarzewska

Osiedle mieszkaniowe wielorodzinne w Warszawie przy ulicy Włodarzewskiej, sąsiadujące z twierdzą Szczęśliwice. Zlokalizowane na wąskiej podłużnej działce o ekspozycji wschód-zachód. Pas zabudowy tworzą od południa domy jednorodzinne szeregowe, dalej zabudowa wielorodzinna. Ogółem osiedle oferuje ponad 7 tysięcy metrów kwadratowych powierzchni mieszkalnej, garaż podziemny, tereny rekreacyjne dla mieszkańców. Długość pierzei przełamana została wycofaniami elewacji, obniżeniami bryły budynku oraz detalami architektonicznymi umożliwiającymi wprowadzanie roślinności na elewację. Skala zabudowy kameralna, maksymalnie osiągająca cztery kondygnacje. Na ostatniej kondygnacji mieszkania z dużymi tarasami i pergolami. Stylistyka i kompozycja elewacji stonowana, rytm okien przełamany został okładziną elewacyjną HPL o ciepłej barwie. Projekt został certyfikowany w systemie BREEAM osiągając ocenę bardzo dobrą. Mieszkania rozwiązane w standardzie tzw. smart home, zapewniającym automatykę i sterowanie instalacjami. 

Osiedle mieszkaniowe Wyszków

Przedmiotem opracowania była koncepcja kompleksu budynków wielorodzinnych wraz z usługami w parterach oraz garażami podziemnymi, zlokalizowanych przy ulicy Komisji Edukacji Narodowej w Wyszkowie. Zgodnie z wytycznymi Zamawiającego, na założonej działce zaprojektowano rozbudowane osiedle mieszkaniowe o zróżnicowanym charakterze i skali. Jedną z pierwszych decyzji projektowych było wytyczenie głównej osi kompozycyjnej osiedla w formie deptaku spacerowego.  Deptak zaczyna się przy ul. KEN, na palcu wprowadzającym na teren założenia. Następnie biegnie on do lokalnego centrum, placu miejskiego, skupiającego życie osiedla. Z tego placu, deptak w raz z funkcjami towarzyszącymi odbija na południe, biegnąc w kierunku terenów rekreacyjnych ulokowanych w zielonym łączniku z ul. 3 maja. Deptakowi towarzyszą mniejsze ciągi piesze, które meandrując przez osiedle spotykają się na centralnym placu. Ciągi piesze dzielą teren na 3 kwartały. Każdy z kwartałów, pomimo zunifikowanej architektury, ma swój indywidualny charakter. Urbanistycznie, teren spinają dwie dominanty. Pierwszą dominantą jest 5 kondygnacyjna bryła na wejściu do osiedla od strony ul. KEN. Jej zadaniem jest zatrzymanie w pierzei ul. KEN i zaproszenie ludzi do wnętrza osiedla. Drugą dominantą, jest 8 kondygnacyjny budynek stojący przy placu w centrum osiedla. Dzięki swojemu wyeksponowaniu, jednoznacznie wskazuje on na centralne miejsce osiedla spinając ze sobą poszczególne ciągi komunikacyjne. Dominanty wyróżnione zostały w architekturze osiedla poprzez zastosowanie bardziej wyszukanych materiałów i większych powierzchni szklanych na narożnikach.

Chodakowska

Ideą projektu było wypełnienie pustej przestrzeni miejskiej wartościową  tkanką, odtworzenie zabudowy pierzowej, wpisanie się w kontekst zabudowy śródmiejskiej praskiej strony Warszawy. Zdecydowaliśmy się na szerokie zastosowanie na elewacjach materiałów występujących lokalnie: ręcznie formowanej cegły, betonu i szkła.

Celem z punktu widzenia Inwestora i Projektanta była wygodna nowoczesna architektura, miejsce do mieszkania dla uczniów i nauczycieli SWPS, miejsce otwarte dla lokalnej społeczności, podnoszące jakość przestrzeni ogólnodostępnych tego fragmentu miasta, przywracające prestiż temu lekko zapomnianemu zakątkowi.

Inspirowały nas: lokalna zabudowa kwartałowa o charakterze śródmiejskim, otwarte ogólnodostępne podwórka, praskie detale ceglane, betonowa architektura przemysłowa o silnych rytmicznych podziałach zlokalizowana w bliskim sąsiedztwie.

Międzynarodowe Centrum Muzyczne Żelazowa Wola

Projektowany obiekt zlokalizowany został wzdłuż południowej granicy działki tak aby stanowić  domknięcie widokowe dla Parku-Pomnika w Żelazowej Woli. Zabudowa powtarza liniowość narzuconą przez kształt działki oraz kontekst krajobrazowy – linię brzegową rzeki Utraty oraz linię skarpy.

Wzorując się na klasycznych układach spotykanych między innymi w warszawskich pałacach na skarpie wiślanej (Królikarnia, Pałac Gnińskich, Pałac Natoliński itp.) przyjęto zasadę tarasowego układu bryły. Poziom dolny tworzy szeroka i masywna baza, wkomponowana w podstawę skarpy. Dach bazy poprzez zrównanie z poziomem korony skarpy tworzy taras widokowy wyeksponowany na Park-Pomnik oraz Dom Urodzenia Chopina. Z bazy wyrastają delikatne, szklane kostki sali koncertowej oraz części edukacyjno-biurowej. Dla przełamania osiowości układu, trzecia szklana kostka, mieszcząca w sobie salę kameralną, zsunięta jest z bazy w kierunku północnym, wchodząc w przestrzeń parku.

Zastosowanie układu tarasowego oraz rozczłonkowanie brył wyższych kondygnacji w formy szklanych kostek, umożliwiło opanowanie skali budynku i jej relacji z otaczającym krajobrazem oraz skalą sąsiadującej zabudowy. Od strony Parku budynek wpisuje się w masyw skarpy, od południa natomiast obiekt daje wrażenie niewielkich pawilonów, skalą zbliżonych do „Preludium” i „Etiudy”.

Przyjęto zasadę stopniowego przenikania przestrzeni zewnętrznej i wewnętrznej przez zastosowanie wieloplanowości elewacji i powiązań widokowych wnętrza z parkiem. Intencją było stopniowe wzmacnianie u widza natężenia wrażeń towarzyszących spotkaniu z muzyką. Emocje, które powinny temu towarzyszyć to wyciszenie, oderwanie od codzienności, wzniosłość. W odniesieniu do lokalizacji i patrona obiektu, przyjęliśmy, że widz pokonuje drogę, której celem jest dotknięcie muzycznego sacrum. Dlatego w koncepcji świadomie operujemy archetypem greckiej świątyni, której układ i wieloplanowość stopniowo prowadziły do najważniejszego miejsca zwanego naos (u nas jest to sala koncertowa).

Podziały elewacyjne przyjęte zostały w równym module dając wrażenie stabilności i harmonii. Szklanym kubikom wyrastającym z masywnego postumentu narzucono silne podziały wertykalne dla uzyskania efektu lekkości, która przechodzi w centralnej części obiektu w strzelistość. Efekt ten jest budowany poprzez wysmuklenie konstrukcji i zwiększenie wysokości tej części budynku.

Spalarnia Warszawa

Zadaniem projektowym był Zakład Unieszkodliwiania Stałych Odpadów Komunalnych przy ul. Zabranieckiej w Warszawie. Główną ideą dotyczącą formy architektonicznej projektu było stworzenie obiektu zwartego, który przy różnorodności funkcji zachowa jednolity i spójny charakter. W tym celu, większość funkcji przykryta została zielonym dachem i ujednolicona fasadą w postaci płyt betonowych i paneli z blachy perforowanej. Elementy budynków wystające ponad zielony dach są maksymalnie transparentne, tak by podkreślać czystość technologii i optycznie zmniejszać bryłę.

Osiedle City Sfera

Projekt jest częścią większego osiedla w warszawskiej dzielnicy Włochy, które docelowo ma pomieścić około 1000 mieszkań. Łączna powierzchnia użytkowa lokali na realizowanym obecnie etapie to ok. 12 000 m2.

Budynki o skali 4, 5 kondygnacji, ustawione zostały w układzie pierzejowym, tak by mieć ekspozycję na  wschód i zachód. Bryły  tworzą ciąg, który za pomocą przełamań i lokalnych przewyższeń, dzieli przestrzeń na mniejsze kwartały tworzące siatkę powiązanych ze sobą dziedzińców.

Układ elewacji o kompozycji stonowanej, z równym rytmem otworów okiennych, balkonów i loggi, z wprowadzonymi akcentami materiałowymi. Budynki otoczone zostały terenami rekreacyjnymi, w skład których wchodzą tereny zielone i ogródki przydomowe.

ZOL Mehoffera

Projekt nowego pawilonu dla Zakładu Opiekuńczo Leczniczego na warszawskiej Białołęce to doskonały przykład różnorodności zadań projektowych z jakimi mierzy się nasza pracownia.

Na dwóch kondygnacjach i 7700m2 powierzchni użytkowej zaprojektowaliśmy wygodne, komfortowe i nowoczesne pokoje mieszkalne dla ludzi starszy oraz chorych wymagających stałej opieki lekarskiej i pielęgniarskiej. Oprócz samych pokoi budynek mieści szereg funkcji towarzyszących jak; sale spotkań, świetlice, sale rehabilitacyjne czy gabinety lekarskie, niezbędnych przy tego typu realizacjach.

Głównym celem w procesie formowania przestrzennego było stworzenie budynku otwartego na rekreacyjne tereny zielone zakładu. W założeniach forma budynku ma również wspomagać wytwarzanie się dobro-sąsiedzkich więzi (półotwarte patia) oraz ułatwiać orientację osobom z zaburzeniami pamięci – kolorystyczne kodowanie wnętrz poszczególnych skrzydeł.

Szkoła Ożarów

Zadaniem projektowym była Szkoła Podstawowa nr2 przy ul. Lipowej w Ożarowie Mazowieckim.  Głównym założeniem autorskim i celem projektu było stworzenie nowoczesnej, wygodnej i funkcjonalnej przestrzeni dydaktycznej dla lokalnej społeczności Ożarowa Mazowieckiego.

Budynek został zaprojektowany dla 3 ciągów w każdym z ośmiu roczników szkoły podstawowej (25 dzieci w klasie) oraz dwóch oddziałów zerówkowych (25 dzieci w oddziale). Łącznie zakłada się 650 dzieci w całym budynku.

Szkoła Przymierza Rodzin na Mokotowie

Adaptując budynek poklasztorny chcieliśmy stworzyć obiekt, w którym – pomimo ograniczeń technicznych oraz funkcjonalnych – będzie można w pełni realizować program szkoły. Niedostatek przestrzeni był inspiracją do stworzenia ciekawych rozwiązań, jak np. mobilnej sali informatycznej, przyjeżdżającej do ucznia; kuchni, w której mogą się odbywać warsztaty kulinarne; sali naukowo-przyrodniczej do przeprowadzania doświadczeń podczas lekcji biologii, chemii czy fizyki oraz wielofunkcyjnej auli, służącej w zamyśle do zajęć sportowych i dydaktycznych, organizacji przedstawień czy rekreacji w trakcie przerw. 

Pomimo wymagań planistycznych, wynikających z konieczności przebudowy istniejącego obecnie obiektu, udało się zaprojektować budynek o współczesnym wyrazie i prostej formie. Głównym akcentem architektonicznym jest mural o tematyce chrześcijańskiej, umieszczony w części frontowej obiektu, który jest obecnie przedmiotem konkursu plastycznego. 

Pozostałe elementy zaprojektowano jako powściągliwe, podporządkowane wymogom funkcji. Wnętrze obiektu ma za zadanie edukować poprzez doświadczenie. W tym celu instalacje nowego budynku zaprojektowano jako odsłonięte i zaakcentowane odpowiednią kolorystyką, podkreślającą ich charakter i przeznaczenie, a część elementów budowlanych zostanie zachowana w stanie surowym: np. ceglane ściany będą odsłonięte, rury doprowadzające wodę zostaną pomalowane na niebiesko, instalacja grzewcza – na pomarańczowo. Dzięki tym rozwiązaniom uczniowie zobaczą, że budynek jest pewnego rodzaju maszyną, posiadającą wiele składowych, a także naocznie przekonają się, skąd płynie prąd i dokąd wypływa woda.

Osiedle Piastowska Warszawa

Zadaniem projektowym był zespół 8 budynków wielorodzinnych przy ul. Piastowskiej w Warszawie. Projekt zakłada stworzenie kompleksu niskich budynków wpisujących się w okoliczną zabudowę jednorodzinną. Poprzez liniowy układ budynków wydzielono czytelny system powiązań przestrzeni ogólnodostępnych i półprywatnych. Forma budynków opiera się na module bazowym o szerokości 6 metrów. Multiplikacja modułu pozwoliła na stworzenie 4 typów budynków, które poprzesuwane względem siebie tworzą kameralny charakter osiedla. Charakter architektury podkreślono dodatkowo zastosowanymi materiałami – tynkiem, drewnem i blachą. W budynkach zaprojektowano 103 mieszkania o zróżnicowanej powierzchni, ponad połowa z tych mieszkań jest dwukondygnacyjna.

Muzeum – Dom rodziny Pileckich

Zadaniem konkursowym był projekt Muzeum Domu Rodziny Pileckich w Ostrowi Mazowieckiej. Koncepcja zakłada, że nowo projektowany obiekt stanowić będzie tło dla istniejącego budynku, traktowanego nie tylko jako ramy dla docelowej przestrzeni ekspozycyjnej, ale przede wszystkim jako eksponat sam w sobie. Bryła nowego budynku nie dominuje nad Domem od strony ulicy i wejścia głównego, ale w subtelny i minimalistyczny sposób stara się podkreślić jego charakter przy zachowaniu własnego autonomicznego języka architektonicznego. 

Zaproponowany budynek horyzontalny, odpowiednią grą zamknięć i otwarć, elementów pustych i pełnych, a także rozłożystością bryły wtapia się w projektowany układ ogrodu, pozostając z nim w stałej relacji krajobrazowo-widokowej. Dobrany materiał, szara cegła, dodatkowo podkreśla horyzontalny układ zabudowy, korespondując jednocześnie z tradycyjnymi formami przydomowego ogrodzenia. 

Idei „otwartości” i „zamknięcia” bryły nowo projektowanego obiektu towarzyszy oparty na tym samym kontraście plan. Części zamknięte obudowujące funkcje „ciche” wydzielają otwarty, wielofunkcyjny hol wejściowy połączony sekwencją widoków z otoczeniem.  

III miejsce w konkursie ogólnopolskim  

Główny Urząd Miar Kielce

Tematem opracowania jest Projekt Kampusu Laboratoryjnego Głównego Urzędu Miar Punktem wyjścia do rozważań na temat funkcji i formy nowoprojektowanego kampusu była próba znalezienia odpowiedzi na właściwe relacje między skomplikowanymi bryłami laboratoriów a potrzebą stworzenia budynków konsekwentnych i logicznych, odpowiadających na zadaną funkcję. Dodatkowym kontekstem wpływającym na rozważania projektowe był zastany układ wysokościowy terenu. Koncepcja zakłada, że nowoprojektowane budynki będą wychodziły od czystych i minimalistycznych brył budynków biurowych, które wraz ze wzrostem wysokości zmieniać się będą w bardziej skomplikowane i rozłożone układy funkcjonalne.

Bazując na tej decyzji, zaproponowano zespoły horyzontalnych budynków z lokalnymi przewyższeniami wynikającymi z funkcji, które poprzez tarasowy układ wpiszą się w nachylenie działki i istniejącą zieleń.

Główną oś kompozycyjną założenia tworzy droga, trakt pieszo-jezdny, który prowadzi od wejścia głównego od strony ul. Wrzosowej do budynku Laboratorium L9, który zamyka kompozycję.

Dodatkowym elementem spinającym założenie urbanistyczne, jest centralnie położona Kantyna i teren rekreacyjny. Obszar ten ma sprzyjać integracji pracowników Kampusu.

Nawiązując do założeń „otwartości” brył zaproponowano proste i otwarte układ funkcjonalne, które pozwolą w przyszłości na swobodne kształtowanie powierzchni użytkowej.

Spalarnia Rzeszów

Zadaniem był wielobranżowy projekt wykonawczy spalarni odpadów dla PGE w Rzeszowie. Projekt powstał na zlecenie Generalnego Wykonawcy na bazie projektu budowlanego załączonego do przetargu.

Spalarnia Białystok

Zadaniem był projekt architektoniczny spalarni odpadów w Białymstoku. Zakres obejmował projekt podstawowy, projekt budowalny oraz projekt wykonawczy w branży architektonicznej. ZUOK Białystok był pierwszym tego typu obiektem zaprojektowanym i zrealizowanym przez nasza pracownię. Proces projektowy zaowocował zdobyciem rozległej wiedzy z zakresu branż instalacyjnych, a zdobyte doświadczenie pozwoliło na realizowanie dalszych projektów opierających się o przemysłową utylizację odpadów.

Rozbudowa MSW Warszawa

Zadaniem projektowym była rozbudowa gmachu MSW przy ul. Rakowieckiej w Warszawie.  

Układ projektowanego budynku został podporządkowany osiowości założenia z lat 50, oraz nawiązuje do układu grzebieniowego południowej strony ulicy Batorego. Nowy obiekt tworzą dwa punktowce zlokalizowane na przedłużeniu bloków D i E obecnego gmachu, spięte funkcjonalnie i komunikacyjnie na poziomie parteru. Dzięki takiemu układowi elewacja bloku F jest nadal eksponowana i widoczna od strony ulicy Batorego, dostaje jedynie nowej oprawy. Kompozycja wydziela przestrzenie dziedzińców i tworzy dynamiczne powiązania widokowe z otaczającymi terenami zielonymi. 

Nowy budynek ma tonować monumentalizm istniejącego gmachu, zderzając powierzchnię pełnych ścian z lekkością przeszkleń, wprowadzając delikatne akcenty elewacyjne o kompozycji asymetrycznej oraz poprzez silne odwołania stylistyczne do tradycji przedwojennej architektury warszawskiego modernizmu.

OUS Kurów

Zadaniem projektowym był wielobranżowy projekt  Obwodu Utrzymania Drogi Ekspresowej w ramach trasy S17 stanowiącej obwodnicę Lublina. W ramach projektu powstały budynki administracyjne i warsztatowo-garażowe, wraz z zagospodarowaniem terenu.      

Siedziba Schindler

Zadaniem konkursowym był projekt budynku biurowego dla firmy Schindler Polska.  

Bryła projektowanej części obiektu została tak ukształtowana, aby możliwe było wykorzystanie naturalnych sposobów ogrzewania, chłodzenia i wentylowania pomieszczeń. Elewacja południowa została zaprojektowana jako dwupowłokowa ściana szklana, z wewnętrznym kanałem cyrkulacyjnym. Elewacja północna została zaprojektowana jako masywna ściana o powierzchni betonowej, pełniąca funkcję izolatora termicznego oraz elementu akumulującego ciepło lub chłód, w zależności od potrzeb. Na ścianie zostały zaprojektowane podłużne otwory nawietrzające o wystudiowanym rytmie. Wizytówkę budynku ma stanowić przeszklona panoramiczna winda, zlokalizowana w strefie wejściowej, wyeksponowana w narożu budynku, od strony ulic Cybernetyki i Postępu. 

I miejsce w konkursie ogólnopolskim 

Siedziba UDT Katowice

Zadaniem konkursowym był projekt budynku biurowego dla Urzędu Dozoru Technicznego w Katowicach. Budynek biurowy tworzy kompozycja masywnej ceglanej, trzykondygnacyjnej bryły na planie litery L oraz lekkiego szklanego pawilonu, rozbudowanego w części parterowej i podporządkowanego kierunkom wyznaczanym przez ulicę Żelazną oraz nieprzekraczalne linie zabudowy planu miejscowego. Stosowane materiały wykończeniowe, tj. cegła klinkierowa, szkło i stal wprost nawiązują do sąsiadujących obiektów Huty Baildona oraz kamienic mieszkalnych i zakładów zlokalizowanych przy ulicy Gliwickiej.  

 Masywna ceglana bryła przepruta jest kompozycją otworów okiennych. Naprzemiennie, szeregiem wąskich szczelin i dużych, horyzontalnych otwarć. Wejście główne, zlokalizowane od południa zaakcentowane zostało przewyższeniem uformowanym w wieżę zwieńczoną przeszkleniem – „latarnią”. Aby uzyskać efekt przenikania się przestrzeni zewnętrznej z wewnętrzną, cegła została powtórzona na niektórych ścianach wewnętrznych. 

Garaż Ursus

Zadaniem projektowym był garaż „Parkuj i jedź” zlokalizowany w warszawskiej dzielnicy Ursus, przy stacji kolejowej. Forma architektoniczna jest podporządkowana funkcji, którą pełni obiekt. Dobór materiałów koresponduje z przemysłowym charakterem terenu zdominowanego przez infrastrukturę kolejową. Ściany i stropy wykonane z betonu architektonicznego, tworzą masywną, solidną ramę, z którą skontrastowany jest delikatny detal ażurowego wykończenia elewacji pionowym rytmem ciemnografitowych prętów. Dają one wrażenie kurtyny przesłaniającej i tonującej wgląd do wnętrza budynku. Kolorystyka budynku utrzymana jest w surowej tonacji szarości betonu i ciemnografitowych detali stalowych.  Jedynie system graficznej informacji przestrzennej został nasycony intensywnymi barwami, tak aby był widoczny i jednocześnie ożywiał przestrzeń 

W opracowaniu

W opracowaniu

W opracowaniu

W opracowaniu

W opracowaniu

W opracowaniu

W opracowaniu